Naczelnym postulatem społeczno – politycznym Abramowskiego jest indywidualna wolność człowieka rozumiana jako wzniesienie wszelkiego przymusu i wszelkiej przemocy zbiorowości nad jednostką. E. Abramowski opowiadał się za nieograniczoną wolnością słowa, możliwością legalnych zebrań, strajków, stowarzyszeń, za wolnością sumienia i religii, nietykalnością osobistą i majątkową, oraz wolnością nauczania.
Abramowski uważał, że każde nawet najbardziej demokratyczne państwo jest w istocie instytucją ograniczającą wolność jednostki, ponieważ jest organizacją przymusową, dlatego trzeba stworzyć społeczeństwo bezpaństwowe. Według Abramowskiego państwo jak każda inna instytucja społeczna i prawna jest wyrazem potrzeb określonych jednostek, kształtowanych przez określone warunki ekonomiczne.
Jednak z obserwacji Abramowskiego wynikało, że większość ludzi odczuwa potrzebę funkcjonowania państwa, gdyż widzi w nim szanse osiągnięcia swoich interesów, aby zmienić ten stan rzeczy jak mówił Abramowski należy „przeciąć węzły zadzierzgnięte między rządem, a społeczeństwem”. Trzeba zatem uniezależnić realizację interesów jednostek od funkcjonowania państwa. W tym celu Abramowski bojkotował państwo i naciskał na tworzenie dobrowolnych instytucji, które miały zastępować funkcje państwa.
Abramowski nie uznawał wszelkich instytucji finansowanych rzez rząd, ponieważ uważał, że dzięki temu państwo wykorzystuje te instytucje do swoich celów. Nie uznawał między innymi: państwowych sądów, policji, oświaty i innych instytucji podległych rządowi. Państwowe sądy miały zostać zastąpione organizowanymi sądami polubownymi, policja miała zostać zastąpiona obywatelskim stowarzyszeniem samoobrony i porządku, zamiast oświaty państwowej – niezależne instytucje oświatowe prowadzone przez osoby prywatne oraz stowarzyszenia. Więcej o policji, a także jej walce z przestępczością, przeczytasz pod adresem www.uwaga.pl.
Jeśli chodzi o ekonomiczne interesy Abramowski postulował tworzenie spółdzielni spożywców, spółdzielni rolnych oraz towarzystw wzajemnego kredytowania., a także związków przyjaźni, które miały sobie wzajemnie pomagać. Abramowski potępiał politykę ustanawiania państwowych monopoli i innych ograniczeń życia społecznego. Wskazywał, że upaństwawianie coraz to nowych dziedzin życia powoduje zanik inicjatywy prywatnej i wszelkich dobrowolnych instytucji zaspakajających potrzeby jednostek.
